Bron: Volkskrant
Het ‘nieuwe normaal’ is nog veel vreemder dan de meeste mensen denken. Zolang er geen vaccin is tegen corona, zullen we drie tot vier keer per jaar op slot moeten om Italiaanse toestanden te voorkomen. Landen doen er goed aan hun extra intensivecarebedden paraat te houden.
Dat blijkt uit een nieuwe modelstudie van de vooraanstaande onderzoeksgroep van Harvard-hoogleraar epidemiologie Marc Lipsitch. Nog zeker tot in 2024 moeten landen op hun hoede zijn dat het virus niet opeens weer in alle hevigheid de kop opsteekt. En tot 2022 zijn maatregelen zoals thuiswerken en het beperken van het openbare leven nodig om te voorkomen dat de intensive care alsnog overbelast raakt, schrijft de groep in Science.
Opnieuw besmet
Bovendien is er een kans dat mensen die het virus al hebben gehad na een tijdje opnieuw besmet kunnen raken, zoals met veel andere luchtwegvirussen het geval is. Dat zou kunnen leiden tot een terugkeer van het virus om het jaar of om de paar jaar, blijkt uit de berekeningen van het Harvard-team.
Of het coronavirus net als veel verkoudheidsvirussen uitdooft in de zomer, maakt niet veel uit, blijkt uit de grafieken die Lipsitch en Grad dinsdagavond publiceerden. Enerzijds zou het leiden tot zomers zonder al te grote problemen. Maar in de herfst zou het virus extra heftig de kop weer opsteken. Volgens de berekeningen van de Harvard-groep zou de maatschappij in september én in december opnieuw op slot moeten – en in januari en maart opnieuw.
‘Als sociaal afstand houden met tussenpozen de aanpak is die we willen volgen, dan zal dat nog jaren nodig blijven’, aldus Lipsitch, dinsdagavond op een telefonische persconferentie vanuit Boston. Hoewel de berekeningen van de groep over de situatie in de VS gaan, zal de situatie in landen zoals Nederland niet heel anders zijn, verwacht hij.
Meeste mensen bevattelijk
Voor mensen die denken dat het virus met het mooie weer vanzelf wel zal verdwijnen, had Lipsitch slecht nieuws: ‘Dat is niet in overeenstemming met wat we weten over de verspreiding van infecties. Tenzij er een of andere enorme groepsimmuniteit is waarvan we het bestaan niet weten, zijn de meeste mensen bevattelijk voor besmetting.’
Om greep te krijgen op het verloop van de pandemie, bootsten Lipsitch en zijn team in de computer eerst de gangen na van twee al bekende coronavirussen die slechts een verkoudheid geven. Toen dat eenmaal natuurgetrouw was gelukt, introduceerden ze coronavirus nummer drie: de nieuwkomer uit Azië.
Tot hun verontrusting zagen de onderzoekers hoe het nieuwe virus forse golven sloeg in de grafieken, met enorme ziektepieken tot ver voorbij het jaar 2024. Alleen door het virus zo eens in de drie, vier maanden terug in zijn kooi te dringen met forse inperkingen van het sociale leven, lukte het de onderzoekers de uitbraak een beetje binnen de perken te krijgen.
Zeven keer lockdown
De ic-capaciteit ophogen zou dat tempo vertragen. Tot half 2022 zouden we dan nog ‘maar’ zeven in plaats van acht keer in lockdown moeten. Die lockdowns zouden bovendien gaandeweg korter worden: waarschijnlijk is in de winter van 2022 een paar weken afsluiting al genoeg om de zaak weer tot rust te krijgen.
De hoop van het team is dezelfde als van de wereld: dat er snel een vaccin komt om de pandemie te dempen. Een alternatief zou een goede behandeling zijn van het tot dusver nog onbehandelbare nieuwe virus, denkt Lipsitch. ‘Als je kunt voorkomen dat zieke patiënten zodanig verslechteren dat ze op de intensive care belanden, zou dat een belangrijke bijdrage zijn. Je zou er de druk op de intensive care mee verlichten.’